Ben,,,sevda,,,,umut....

Ben,yalnız geldim dünyaya,
Önce sevdayı tanıdım,sonra umutla tanıştık
Bir ben,bir sevdam,bir de umut,
Caddelerde,sokaklarda ve pazar yerlerinde,
Hep üçümüz dolaştık.,
Bir ben büyüdüm,bir sevdam,birde umudum büyüdü,
Sığmaz olduk,kabımıza,uzadık,
Ah ne günlerimiz geçti,birlikte
Salındık mı caddelerde,başımız boş
Serseri mayın gibiydik,bize çarpan yanardı…
Bazen üçümüz,altımıza bulutları serip,
Yıldızlar altında,kafaları çekerdik
Önce sevdam sarhoş olurdu
Kafası bulanır,kaldırımlara sataşırdı,
Bazen fark edilmek ister,öylesine naara atardı
Sesi sokaklara,duvarlara çarpar,yankılanırdı,
Sevda bu işte biraz anormaldi,bir durulur,bir çağlardı
Ama yaşamayı severdi sevdam,
Konuşmayı,gülmeyi,ağlamayı bile.,
Umut ona göre sakindi
Adımları ağırdı,yürürken biz,umut hep arkada kalırdı
Konuşması bile yavaştı,kelimeler ağzından taneyle çıkardı,
Sevda umuda çatardı,ona kızardı
Aslında bunu da,sevdiğinden yapardı
Çünkü umutsuz sevda,,,,hiçbir zaman yaşayamazdı,
Sevdam,umuduma aşıktı
Kaçkez yakaladım onları benden gizli öpüşürken
Umudumun yüzü kızarır,sevdam pişkin ya,sırıtırdı
Birgün umut hastalanıp düştü,Ocağın beşiydi
Ve bir gece yarsıydı,umut öldü.,
Ben ve sevdam,,,umutsuz kaldı,
Sonra umudumun ölümünden,sevdamı suçladılar
Sevda,umuda eksik kaldı dediler
Ve toplayıp,iki karış odaya koydular,
Ben yalnız kaldım,başım eğildi,,
***********
***********
Bir görüş günüydü sevdamın yüzü güleçti,
Ama kaşlarını çatıp,bana elini uzattı
Ve avucuma bir umut zerresi bıraktı,
-Bu bana umuttan kaldı
büyüyecek bu büyüyecek,bundan yeni bir umut doğacak
bunu yağmura ek,
sonra yeni bir sevda bulacaksınız
ve sen,sevda ve umut,yeniden bir arada olacaksınız
Dedi,sevda ve iki karış odasına geri gitti…
O sevda sonra çok yaşamadı,umuda muhtaçtı,
Umutta,zerresini bırakıp aramızdan ayrılmıştı,
Ben yağmura ekemedim umudu,ve benim odamda iki karıştı,
Ama her yağmur yağdığında,camdan uzanıp,
Avuçlarımla,yağmur taşırım kucağıma,
Bana kalan bir zerre umuda….