58- Aşıklar zevke dala Şiiri - İsmail Emre

Âşıklar zevke dala,
Dalmıştan ibret ala...
Haydin dosta gidelim,
Bu varlık burda kala...

Aşk bizi etti âciz,
Sizleri ettik taciz;
Dost aklıma gelince
Yüreciğim eder cız.

Yaktın beni yüzü ak,
Bu cana ateş bırak;
Sen aklımdan gidince
Bu cismim oldu toprak.

Bize yine aşk geldi;
Şükür, yerini bildi;
Evvel, yüzüm karaydı,
Gözyaşı onu sildi.

Yüzü yıkar gözyaşı,
Bırakır gözü, kaşı...
Biz bu nefsi öldürdük,
Çok eyledik savaşı.

Riyazatla öldürdük,
Ağlar iken güldürdük;
Unutturduk dünyayı,
Sâde Hakkı bildirdik.

Yaşa sen (Emre), yaşa,
Beni de çıkardın başa...
(Emre)! aşkı bırakma,
Sonra dönersin taşa.

Zâhirde içsek şarap,
Aklımız olur harap.
(Emre) aşkı bıraksa,
Ölür, hem olur türap.

Aman (Emre), öğünme,
Yanmış iken söyünme; (1)
Kulağın açık olsun,
Sen dikkat et ünüme. (2)

------------------------------------
(1) Söyünmek = sönmek.
(2) Ün = ses.