57 yaş Şiiri - Süleyman Memiş

Selanik’te doğdu Mustafa
Yetim büyüdü öksüz kaldı küçük yaşta
Dağılıyordu imparatorluk.
İçini dağlıyordu koca çınarın çöküşü.
Kararını vermiş asker olacaktı oldu da.
Asker olmuştu olmasına
Düşman dayamıştı hançerini vatanın bağrına
İçi içini yiyordu genç yaşında
O cepheden bu cepheye koşuşturdukça
Peşini bırakmayacağım dedi sıtma.
Her cephede baş belası bırakmıyordu peşini
Bir yandan sıtma bir yandan düşman.
Galiçya kanal Filistin Trablus Çanakkale Sakarya
Derken küllerinden yeniden doğmuştu sayesinde vatan
Geldikleri gibi giderler demişti yola çıkarken
Öyle oldu gittiler ama yakıp yıkarak.
Harabe kalmıştı geriye birde savaş yorgunu başkumandan.
Arada sırada nüksediyordu kalp sektesi
O yine aldırmıyordu sağlığından önceydi vatan
Devrimci ruh sıtmayı unutturmuştu biraz
Pusuda bekliyordu yinede
O ise acele ediyordu bitmeliydi devrimler
Bitti de erdi muradına
Haklar verdi bütün halkına
Her şeyi sığdırmıştı elli yedi yaşına.
Halkı minnet duydu Atatürk dedi O’na
Dünya gıpta ederek hayranlıkla baktı
Ah yine hastalık gelip çattı
Neyi varsa hepsini halkına bıraktı
Elli yedi yaşında son kez Azrail’e bir selam çaktı.
Karşılık verdi belliki gelen Melek
Aleyküm selam dedi vakit gelmişti aldı götürdü O’nu zalim felek SM 10.11.2021