55. Sone
Ne mermer ne de prenslerin yaldızlı anıtları
Bu güçlü kafiyeler kadar yaşayacak;
Pasaklı zaman lekeleyecek tozlu mezartaşını,
Sen daha çok ışıldayacaksın bu dizelerde ancak.
Müsrif savaş devirirken heykelleri
Ve kavgalar çökertirken taş duvarları,
Yok edemeyecek Mars'ın kılıcı ve harbin hızlı ateşi
Seni hatırlatan o varsıl kaydı.
Ölüme ve her şeyi unutturan düşmanlığa karşı
Göğüs gereceksin sen: hâlâ bir yer bulunacak sana övgü için
Hatta gözlerinde bütün gelecek nesillerin
Ki kıyamet gününe kadar yıpratırlar bu dünyayı.
Yani, kıyama durduğun zamana dek mahşerde,
Yaşayacaksın bu şiirde, ve oturacaksın aşıkların gözlerinde.
William Shakespeare (1564-1616, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
/
İsmail AksoyKayıt Tarihi : 5.10.2019 02:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonnet 55 by William Shakespeare Not marble, nor the gilded monuments Of princes shall outlive this powerful rhyme; But you shall shine more bright in these contents Than unswept stone besmeared with sluttish time. When wasteful war shall statues overturn, And broils root out the work of masonry, Nor Mars his sword nor war's quick fire shall burn Thriving record of your memory. ‘Gainst death and all oblivious enmity Shall you pace forth: your praise shall still find room Even in the eyes of all posterity That wear this world out to the ending doom. So, till the judgement that yourself arise, You live in this, and dwell in lovers’ eyes.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!