55- Emre'yi yaktı gözler Şiiri - İsmail ...

(Emre)yi yaktı gözler,
Onunçün onu gözler
O Dostu tarif eder
(Emre)den gelen sözler

Kabul ettik bu işi,
Bizler gördük bu düşü;
Bu düşü seyredenler,
Bu âlemde az kişi.

Bulduk Dostun işini,
Bırakmayız peşini,
Her daim o güldükçe
Gördük inci dişini.

Bu ilim gayet ince,
Yok oluruz görünce;
Bu ilme garkoluruz
Emaneti verince.

Âşık burda takılmaz,
Nazarı burda kalmaz,
Dost yüzünü görenler,
Dünyadan bir çöp almaz.

Her daim Dosta yürür,
Onu seyreder, görür;
Dost yüzünü görenler,
Canını ona verir.

Kim ki, verir canını,
Seyreder Cânânını;
Dostun yüzünü gören
Unutur imanını.

Gören bırakır kini,
Ölçülmez bunun eni;
Yüzünü seyredenler,
Hiç anar mı dinini...

Allah sevmez tamahı,
Tamahın çoktur âhı;
Vârını terkedenler
Seyrederler Allahı.

Kim ki âşıktır Dosta,
Razı olur bir posta,
Bu zevki bize verdi
Halil gibi bir usta.

Nazar ettim Halil'e,
Oldum onunla bile, (1)
(Emre) nasıl söylesin...
Bu devlet gelmez dile.

------------------------------
(1) Bile = beraber.