5. Nokta Şiiri - Bayram Gökmen

Aşk nedir ey sevgili
Seni bana getiren
Ki beni O’na götüren
Değil midir içindeki
Ya fanilikse gözyaşı
İstemem, istemem ki.
Sende sonsuzluğu bulmak
Olur mu fani dünyada, fani olmak.
Beni güzel kılan duygu
Seni bana kılan uyku
Uykumun uykusu olmasın
Kanasın, içim kanasın
Haydi var git gönül
Bana uymaz hitabın
Sen fanilikten yanasın.
Alevse alevdir aşk
O’ndan alır alevini
O’na yanar yıldızlar
Aç dünya penceremi benim
Hapsetme dünya zindanına
Kapama üzerime faniliği
Dar gelir bu yer insan ruhuna
Bir üveyik kanadına bağla ruhumu
Uçur,uçur sadece
Gündüzler günlere kalsın
Gecelere fırlat umutlarımı.
Senden uzak kalmak ey Sevgili
Sana yakın olmaktır.
Tenden uzak kalmak
Cananı bulmaktır,
Canansa yar, gönülde salınan
Umutları göğe salmaktır.
Susmaktır aşk ki alevse
Aşk üveyik gözünde görünse
Ruha dar gelir bu elbise.
Susmak; sensizlikte seninle konuşmak.
Susmak haya nakışlı elbise
Sana senden, bana benden
Vazgeçelim candan tenden
Bana arada bir dua ikliminden
İki damla can suyu yeter.
İşte o an gönül kırlarımda
Senden O’na lale açar.
Kır kokulu, kekik kokulu meleğim
Al sakla sinende sessizliğimi
Senin olsun sensizliğim, dileğim.
Bir kır gezintisinde
Konarsa bileklerine
İncitme sana gelmiştir kelebeğim.
Ben gönül kırlarında
Kokuna hasret uçan
Beklediğin kelebeğim
Her bahar ki çiçeklerde
Seni bulurum koku koku
Sen bahar gibi beklediğim
Benim, o kollarına konan
Benim işte kelebeğin