5.mevsim: Aşk Şiiri - Ali Hasan Gökalp

Ocak:
Veda vaktinde yağıyor yağmur ölesiye.
Gördüğü herkeste var bir şemsiye.
Açmaz onsuz hiçbir yağmura şemsiye.
Sakınmaz ıslanmaktan, bankta yazar bir mersiye:

Şubat:
Güneş tutulmuş kesmiş aydınlığını bir süre.
Ay tutulmuş kesmiş ışığını belli süre.
Ben sana tutulmuşum bitmez bu süre.
Işık olmasa ne olur, kaldığım karanlık benimsenmişse.

Mart:
İki bahardık orada da kavuşamamıştık.
Sen bir Mart İlkbaharı.
Ben bir Eylül Sonbaharı.
Aç sen yaza yapraklarını, rüzgar kışa savuruyor yapraklarımı.

Nisan:
Ayrı olan tek mevsim değil şehirler.
Arada kıtalar var. Okyanuslar, ülkeler.
Kavuşmak isteyen şehirler fethedilmeyi bekler.
Belki gelir güneşli günler.

Mayıs:
Güneş turuncunu kıskanır doğar sarı.
Artık doğmakta istemez bırakır göğe ayı.
Kar olsa yağmaz üstüne kıskanır tenini.
Gözlerini kaçırmana gerek yok, ben zaten kaçırmışım keçileri.

Haziran:
Aşık çobanın günahı alındı.
Halini gören keçiler dönmüş, bırakmış inadı.
Günahlar keçilerden bilinmiş, aşkmış günah keçisi.
Umutlar yeşermedi, yerin altındaki karıncalar da incindi.

Temmuz:
Mesafesi uzak okyanus ortasında.
Beklenen ada çok uzakta.
Kaybolmuş gelmez burda ki karaya.
Sular akmaya devam ediyor köprünün altında.

Ağustos:
İpin ucunu kaçırmış aşk.
Aşkın ipiyle inilmiş kuyuya.
Bir mucize lazım kuyudaki Yusuf'a.
Gözden ırakta, çölde kurakta.

Eylül:
Mısır'daki sağır sultan duymuyor, o nasıl duyarda.
Özlenen kaf dağının arkasında.
Dağ fare doğurmuyor.
Çölde vaha bulunmuyor.

Ekim:
Bu bekleyiş cehennem.
Beklenen gözler ateş pahası.
Giymişim ateşten gömleği.
Yakılmış gemi olası.

Kasım:
Dönmüyor beklenen gemide çalınmıyor orkestra.
Martılar artık gelmiyor, simit atanlara.
Gemiler karadan mı yürüyor? Görünmez, denizde.
Geçen zamanda, yüzünü gören cennette.

Aralık:
Görülür mü yüzün, yaşanır mı cennette?
Yeni bir mevsim eklenir mi mevsimlere?
Adı aşk bu 5.mevsimin.
Örümcekler sırada kaderin ağlarını örmek için.