Ben bugüne kadar
Unutulmuş Başkalarında
Hep Kendimi
Ben düne kadar
Sanılmış yaşantımda
Hep başkalarını
Aradım
Bir odam var
Herkesin ki 4 benimki 5 duvar
İçinde bir ayna
Ama büyük değil
Yalan söyleyebilecek kadar,
Ve onlar
Geldiler
Oturdular
Başkalaşmış kendilerini
Kendimsiz başkalarımla
Tanıştırdılar
Birkaç yıl böyle geçti
Kimse bir şey anlamadı
Bir şey ise çok uğraştı
Kimseyi anlayamadı
Yine benim odam 5 duvar
Ama artık onlar
Gelip oturamazlar
Hala aynam büyük değil
Yalan söyleyebilecek kadar
Ama artık onlar
Aynaya bakıp beni tanıyamazlar
Kayıt Tarihi : 21.5.2009 16:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Efe Dündar](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/21/5-duvar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!