48 saat Şiiri - Şiir Sayesi

Hiç aklıma gelmezdi,
Ansızın bir gün çekip gideceğin…
Gidişinin üzerinden henüz 48 saat geçti,
Zaman hâlâ yürümeyi unutmuş gibi
Durdu.
Ben, seni düşündüm…
Seni düşünürken içimde neler koptuğunu
Bir bilsen,
Ah, bir bilsen…

Her şeyin anlamı bir anda kayboldu.
Renkler soldu, sesler kısıldı,
Dünya, yokluğunun ağırlığıyla
Göğsüme çöktü.
Aklım almadı bu gidişini,
Sen paramparça yüreğimin en değerli parçasıydın.

Canımdan can koptu da
Sesim çıkmadı…
Dokunsalar kırılacak bir sensizliğe gömüldüm.
Baktığım hiçbir yerde göremeyince seni,
Aynalara eğildim usulca
Yüzümde seni aradım.
Gözlerimde bıraktığın küçücük ışıltıda
Bir kıvılcım bulurum sandım,
Sönmeyen bir hatıra belki…
Ama o bile titriyordu yokluğunda.

İçtiğim suyun berraklığında
Sana ait olan saflığı aradım;
Pencereye konan kuşlarda
Uçup gidişinin telaşını,
Sokakta oynayan çocukların gülüşünde
Senin neşeni aradım.
Baktığım yerde bulamayınca seni,
Ben her şeyde seni aradım…
Her şeyde senden kalan anıları aradım.

Gökyüzüne baktım
Sonsuzluğunu aradım bulutların arasında.
Yıldızlarda gözlerinin ışıltısını,
Bebeklerde nefesinin kokusunu aradım.
Buharı tüten çayımda
Ellerinin sıcaklığını bekledim,
Gelmedin…

Sen yokken,
Kalbimin çırpınışını bile sensizliğine yorumladım.
Her atışı sen sandım,
Her nefesi sana ulaştırır umuduyla aldım.
Daha neler anlatırım da…
Kalbim yazar, dilim söyleyemez.
Yokluğunun yarasını kelimeler saramaz.

Ah bir bilsen…
Gidişin, içimde bitmeyen bir şiir gibi.
Ve ben, şiirlerin en karanlık yerinde
Bile Gözlerimi kapatıp
Seni beklemekten vazgeçmedim..
Ama 48 saat geçti…