45 Saniyede Şiiri - Mehmet Çiçek

Bugün 17 Ağustos 2010.
17 Ağustos 1999. Marmara Depremi'nin tam 11 yıl sonrası!
Unuttuk mu onları!
Unutturduk mu onca acıyı!
Belki yaşamadık!
Belki görmedik
Toprağın örttüğü cansız bedenleri!
Hiç olmadık göçük altında! Olmadık! Olmasak ta
Aynı acıyı yaşadık yüreklerde!
Uyan! Bugün 17 Ağustos 2010! Tam 11 yıl önce!
Onbinlerce yurttaşımızı verdik! Verdik!
Öfkesine kapıldığımız yerin uğultusuna.
45 saniyeye sığdı yüz binler!
Bir çığlık yükseldi
Kolonların arasında kalan yerde!
Kimileri çocuklarını kaybetti!
Kimileri ansını, babasını!
Kimileri tüm ailesini yitirdi!
Kimileri hayata erken veda etti!
45 saniyede gömüldü
Karanlığın içine Marmara!
Tüm hayatlar alt üst oldu!
Tüm ümitler bir anda soldu!
Yıkıldı köprüler, evler, caddeler, hastaneler...
Her şey 45 saniye de.
Sabahın ilk ışıkları, gözler önüne sergi!
Afetin boyutunu.
Doğudan batıya!
Kuzeyden güneye herkes!
45 saniyede yorgun düşen bedenler!
Umutla aradılar, yaşayan bir can!
Belki anası belki babası belki kardeşi!
Belki de hiç tanımadığı birine!
Hayat elini uzattılar umutla!
Bugün 17 Ağustos 2010
17 Ağustos 1999 depremi'nin
11 yıl sonrası.:
Hatay/ Antakya