44 De Şiiri - Nilufer Ucuk

Ruhlar aleminden, bugün gedim dünya ya.
Saç üstünde kavrulmuş toprakla, kundaklandım.
Topraktan gelmiştim, toprağa dönecektim.
Daha ilk günden, topraga belendim.

O, 'ol' dedi oldum, ben.
Galübela da doldum, ben.
'Seni sevgimle yarattım' dedi
'Secde et bana yürekten...'

Ol aleme, secde ettirdiği ben,
Benim secde ettiğimse Yaratan.
'Benden çok kimseyi sevme,
en çok hakkı sev 'diyen...

Sevdim, Mevlam yarattı diye,
çünkü yüreğime üfleyen, O.
Galübela'dan beri yüreğimi,
Sevgi yolunda kafile eden, O.

Bugün, ana rahminden,
Dünya ya geldiğim gün.
Bugün, ruhlar aleminden,
Dünya ya,' merhaba' dediğim gün

Halam, daha 17 sinde,
yardımcısı emmim, 13 de.
Evde başka kimse yok.
Herkes çeltik tarlasın da.

Anam, sancılar içinde.
Tecrübesiz halam, perişan.
Emmim, korkmuş garip,
şaşkın şaşkın, bir köşede.

Sallamışlar anamla beni,
Bir yorganın içinde.
çocuk yaşta insanlar,
Doğurtmuşlar anamı.

Göbeğimi kesmiş halam.
çocuk yaşta olmuş, ebem.
Suyumu emmim dökmüş,
Halam beni çimdirmiş.

Anam beni zor doğurmuş.
Oldacı bir bebekmişim.
Anam haftalarca yatmış,
Babam askerdeymiş.

Babam bana 'asker hatırası' der,
Belli ki çok sever.
'Yaratan seni bana
armağan etti.' der.

Nice cefalar çektim,
Oldum öğretmen 17 de.
Yaşıtlarıma ders verdim,
Utandım, karşıların da.

Nice gençler yetiştirdim.
Vatana faydalı olsunlar diye.
Gecemi gündüzüme kattım.
Kula kulluk etmesinler diye.

Kimisi oldu, kaymakam,
Kimisi oldu, hukuk adam.
Oldular dört başı mamur
çoğu şimdi mutlular.

Onlarla gurur duyarım.
Her zaman seslerini duyarım.
Oldular vefalı birer dost,
Her zaman arayıp, sorarlar.

Oldum şimdi 44' dünde,
Ne yaşadım, ben?
Gönlüm Hak peşinde,
Yanar yanar dururum.

44 yıl, yazmakla bitmez.
çile yumakları, sarmakla bitmez.
Nihayetinde yaşıyoruz.
çekilecek çileler, ölmeyince bitmez.

Bugün, ana rahminden,
Dünya ya geldiğim gün.
Bugün, ruhlar aleminden,
Dünya ya 'merhaba' dediğim gün.

Niluferim, cefa çekmeye geldim.
Hakka kulluk nedir, öğrenmeye.
Hakka kulluk yapana,
Bir ömür boyu dost olmaya...

(-2009)