4 Duvar Şiiri - Efe Yildirim

dün gece bir rüya gördüm,
4 duvar bir odadaydım,
bir de yatak,
koymuşum başımı
yatağın başına,
duvarlar bomboş,
badanası varla yok arasında puslu,
baş ucumda bir su,
gece yarısı kesilen nefes sonrası içilen su,
bir yudumdan az kalmış
son bir yutkunma,
duvarlarda ne bir çerçeve var,
ne bir çizgi,
baştan sona
yalnızlıklık
ve hatıralar arasında sıkışmışlık
sonra uyandım,
yanım boş
öyle bir boş ki sanki hep varsın gibi,
sanki bundan önce boş
değilmiş,
bundan önce yalnız değilmişim gibi yalnızım,
sanki bundan önce benim odam değil gibi odam,
yüzümü yıkamaya gittiğimde sanki su akmıyor
akan su ferahlatmıyor
sıkıştım,
bir bildiği var,
bir bildiğim var
bir de bilmediğim ,
olmak ya da olmamak,
senle olmak ya da olmamak,
bundan sonra olmak ya da olamamak,
bir daha hiç eskisi gibi olamamak da var
nolur kimselere verme beni,
bırakma kal yanımda,
rüyalara dalıyım,
kabuslar dört duvarlar,
sıkışıyım
ama uyandığımda
her gözümü kırptığımda seni bulayım
gitme diyemeyeceğim
öyle bir gel ki bir sonraki sefer,
her uyandığımda bir sonraki seferi bekliyim,
uyanıyım, yatıyım
her gün gelmeni bekliyim,
öyle bir gel ki bir sonraki sefer,
ne ben gidebiliyim sonraki sefer
ne de bir sonraki sen