A.
Ay'a çıktı adamlar,
'ambalaj'dan çalakalem'
bir düzeneği -
aliminyumsu altlık, balık yemeğine
- gerçek göz'e
görünür kıldılar,
mümkünatlı.
(Yo, öyle böyle ama,
gerçekten gitmişlerdi.)
Orda kovdukları,
Baron Munchausen *
ve o küçük Avusturyalı
küçük kız çocuğu değildir...
Ama onlar da sevgiyi hakeder.
Herneyse, yani yeniden
gelecek olan o bir değer,
Don Kişot Munchausen'a saldıran
kişiliği kararsız o, Ay'ın varisi
denilen, kafası zaman zaman
gövdesinden ayrışan kişi, hiç değildir!
B.
Bir mağra açıldı sonra,
gelecekten geçmişe...
Konuşuyor sandılar mı İsveççe:
En güzel, ama savunacaktı topraklarını.
Duvara hayvanları taşdan oydu.
C.
Ve en son,
bir Jeolog,
hayal meyal görüldü.
İnsan artık tekerleği bulmuştu.
mağranın içine girdi, 'kapıdan beliren sade'.
Dedi ki:'İndim gene Ay'dan..
aydınlatmaya uykunu'....
D
Ama hala sapsade cümleler kaldı.
Su gibi arı,
duru.
Konuşulmaz
hakkında,
dili tutuluyor insanın
bu insaniyet karşısında:
'bu sonsuz gok
bizden midir degil midir
bu yildizlar
canli midir cansiz mi'
'insan bu gogun bosluguna dayanmaz' **
...
ŞİİR BİTTİ
-
Kayıt Tarihi : 12.11.2006 20:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
AÇIKLAMALAR: *eski bir fantastik çocuk filmi **ecevit'in şiirinden alıntı çift tırnaklar aşağıdaki şiire gönderme yazılmıştır: C bölümü için: AYDAKI ADAM aya giden adamlar kovdular aydaki adami aya giden adamlarin ayak izinden aydaki adam gelecek yine bir gun inecek yine geceleyin aydan aydinlatacak yine uykumu bulent ecevit (1975 - bulent ecevit) B bölümü için MAGARA magaranin duvarina hayvanlari tastan oydum kukrediler karanlikta turkulerle karsi koydum karanlikti magara isigi tastan oydum usuyordum bir de gunes koydum ask oydum magaranin duvarina ask oydum agridi taslar yarildi magara ben dogdum Bulent Ecevit (1970) C bölümü için: JEOLOG avucumdaki bir buhurdan bu dunya caglar tuter insansiz sarar beni benden uzaga yokolmus daglar yankilar beni yapayalniz topragin basamaklarindan iner derin daglara yukselirim eski irmak izlerinde akar yiterim kumlarla gormez olur beni gozlerim bulent ecevit (1976 - bulent ecevit) D bölümü için: UCAN DAIRELER bu sonsuz gok bizden midir degil midir bu yildizlar canli midir cansiz mi dostlar olmali bu gogun icinde dusman olmali canliysa bu yildizlar topraginda can olmali nefes alinmalidir yasanip olunmeli insan bu gogun bosluguna dayanmaz bir koca gogun icinde bir ufacik dunyada yapayalniz bir avuc insanla yasanmaz can olmalidir gogun yildizlarinda can bize benzer veya benzemez dost veya dusman gelmeliler dunyamiza icmeliler suyumuzdan bulent ecevit (1953 - bulent ecevit) -- insan kendini akletmeden evreni algılıyor ama gene de ecevit bu denilenler'e benzemiyor, yolu yordamı aynı olsa da: 'Uçan Daireler'den şu dizesi ilgimi çekti incelemeye aldım: 'insan bu gogun bosluguna dayanmaz' burda dayanamaz demiyor dayanmaz gibi kesin bir ifade kullanıyor. ancak cümlenin geneline baktım bir, o kesinlik kayboluyor, ama sadece duygularında. yani çok masum bir anlayış var, ama bu anlayış ayakta durmayı, namusuyla yaşamayı da biliyor. bunu anladım ben. yorumlarınıza açık tabi, herkesin
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!