35 Yaş Şiirim Şiiri - Şakir Nazmi Hakanlı

Gülsün fakir fukara, işte geldim meydana.
Bilsin garip gureba, işte geldim meydana.
Kalsın şerik şüreka, olsun şekil şükela,
Yılsın cahil cühela, işte geldim meydana.

Seksen dört Mart dokuzda
Cuma on dört otuzda
Göründüm dünyamızda
Böyle geldim meydana.

Altıda göçen baba,
Salonda yanan soba,
Annemde bin bir çaba..
İle geldim meydana.

Çocukluk ve yetimlik,
Bir zor halet ve kimlik.
Allaha şükür dimdik,
Kalıp geldim meydana.

Sonra ilim tahsili
Ve hayatın tahlili
Öğrendim iskambili
Batak geldim meydana.

Isparta’ya düştü yol,
Gençlik baharı sağ – sol,
Şakirde macera bol,
Dinle geldim meydana.

Nice kızlar sevildi,
Nice kavga edildi,
Nice yıllar sövüldü,
Nice geldim meydana.

İçtim esrar şarabı
Sevdim dostu ahbabı
Mukadderat icabı
Çıkıp geldim meydana.

Lakin bunlar yetmedi
Kalbi tatmin etmedi
Zevke neşe katmadı
Bilip geldim meydana.

Üstelik oldum ibret
Üstümden kalktı medet
Mahvetti beni şehvet
Pişman geldim meydana.

Rast gitmedi her işim
Ters gitmedi şer işim
Sonra kaldı bir işim
Yapıp geldim meydana.

O iş tövbe etmekti
Hak ipini tutmaktı
Nur bahrine batmaktı
Şükür geldim meydana.

Bir deruni bakışlı,
Şeyh gördüm iç yakışlı,
Yola koydu nakışlı,
Yoldan geldim meydana.

Ararken buldu beni,
Halimden bildi beni,
Evladı kıldı beni,
Onla geldim meydana.

Sonra çıktı dünyadan
Etti gönlümü viran
Toparlandım bir zaman
Gene geldim meydana.

Bir yol göründü hacca
Düşündüm bunu nice
Durup olmadan koca
Gittim geldim meydana.

Şiir yazmak istedim
Gülüp kızmak istedim
Dize dizmek istedim
Dizip geldim meydana.

Şiir er meydanıdır
Bir meram beyanıdır
Şairler seyranıdır
Hodri geldim meydana.

Şiir bir ilhamlı yel,
Şairlik uçsuz bir çöl.
Bekledim otuz beş yıl,
Anca geldim meydana.

Görsün alim ulema, İşte geldim meydana.
Dursun vekil vükela, İşte geldim meydana.
Vursun ahmak hümeka, sorsun edip üdeba
Birsin ey Bâri Hüda, Şakir geldim meydana.