33 Kuruş Şiiri - İzzettin Coşkun

Onlar suçsuz oldukları için kaçmadılar
Alınları aktılar,
alınlarından insafsızca mermileri çaktılar.
Ölüm narasıdır bize görünen
başka kapı açmadılar
Adları kaçaktılar
Ama hayınca çakılan 33 kurşundan kaçamadılar.

Aradan 70 sene geçti.
Ve değişen, 33’e 1 eklenmiş roboskidir.
Kurşunlar akıp gider mezopotamyaya.
Yakıp giden cesedler dağılır kadim cografyaya.
ölüm nehri dicle bile susar
Kürdün ölümü bu, Şeyhi,padişahı,
para ağası mühürlenir..
Sonra bir eşkiya düğümlenir soframıza.

Adımız kaçakcı diye yazılır dağdan dağa.
Soluğumuzun ayazında
dumanlanırız bağdan bağa
Rivayetlerini yetiştirirler bıyıkları terlememiş uçurumların
Ter örgülerden gelenegi buzulmaz ekmek tekneleri
Sonra kusarlar soframıza...
Pasaporta ısınmamış
33 kurşunlu yürekleri dona kalır...
karanlık bir dağ yolunca
hayının fikirleri tuzaklanır.

Yuvaya yeni ısınan gençlerin gözleri hep uzakçadır.
Kuruş kuruş satarlar
bir ezan vakti niyet edilen namazlarda
Dahada cumayla görüşmek nasip olunmaz kaçırılan zamanlarda....