325- Kendine Gel Şiiri - Selahaddin Aktay

325- KENDİNE GEL

Güzel, şeker, bal,
Olmadı.
Süzme sarı bal…
Ruhu has, ince kız,
Nice şiirler, yazılmıştır,
Nice, resimler çizilmiş,
Karanlıkta, şafakta,
Belli, belirsiz,
Besteler, şarkılar söylenmiştir,
Bu güzelliklere, inceliklere,
Oğlum,
Kendine gel,

Kalemi, gönlü kırık,
Bir,
Bülbül mü, yaklaşacak?
Nadide, ince yaprağa.
Sarı, kırmızı, pembe Gül’e,
Değil mi?
Doğru…
Haddin bilmek, lazım,
Evet öyle,
Haddini bileceksin,
Gel kendine, oğlum
Hatta, katta,
Belli etmeyeceksin,
Haddini bileceksin,
İncinebilir, ince ruhu,
Gözbebeğin derinliği,
Titrek keman teli, yüreği,
Kabalık etmeyeceksin,
Kafana, yüzüne bir şaplak at.
Vur kafayı duvara, duvara,
Kendine gel, kendini bil,
Bul kendini, tamam,

Teslim olma, diren rüzgara,
Dibini bilmediğin,
Derinliğe atlama, boğulursun,
Zincirle gönlünü, bastır,
Diren dalgalara, bilinmezliğe,
İçinde boğul, kendinin,
Damla, damla,
Ağla sessiz, derin,
Duymasın, bilmesin,
Senden, başka kimse,
Kendine gel…

Boğulursun, kurtulamazsın,
Düşer kör kuyuya, ışık yok,
Ses yok,
Söylemedi deme, bana,
Sadece,
Yanarsın, yanarsın…
Külünde yanarsın…
Bil kendini.
Kendine gel, şapşal…
Şapşal!

Dostun Gerçek