30'unda Anne Şiiri - Mine Can

Bebeğim...

Sana geçmişten yazıyorum
belkide oradayım
geleceğe bakıyorum...
zaman kavramını yitirdiğim anlarda
elimi karnıma koyup varlığını yaşıyorum
ve anlıyorum ki zaman anlamsız
önemli olan senin varlığın...
sen varsın, ve bu bana yeter

dünyanın benden nefret ettiğini
düşündüğüm anlarda
seni düşünüp
teşekkür ediyorum hayata
...................

sana sarılacağım anı düşündükçe
pamuk ipliğiyle bağlı olduğum hayata
perçinliyorum kendimi adeta
ve büyük gün
yalnızca iki ay uzağımda...

30 yılımı boş yaşadım
geçirdiğim ömrümce farkında olmadan
seni bekledim sanki
ve ben hiç otuz olmadım anneciğim
onbeşinde takılı kalmış bir çocuk
yarım bir hayat
yarım umutlar...

ve seninle büyümeye hazır
bir çocuk
belki arkadaş
ama bir anne...
30 yıl sonra!