30 Eylül Şiiri - Aydınlık Dünya

Hayatımı çaldılar bir diyarda sisli hüzünler yükselirken
Ruhumun ifadesizliği çaresizce beklerken
Gitti onlar birer birer
Ben ise geriye kalanla dolaşırken, ifademle
Yokuş aşağı inen su misali çarpıntıdayım

Yok muydu çaresi ya da vardı engel mi oldular
Aşk mı derlerdi ona bilmem ama bu başka bir şeydi
Ezanlar duyulurken Beylerbeyi’nde
Bir gösteri havası gibi ama bomboştu sokaklar

Hıçkırıklarla uyandım 30 Eylül’de
Anladım ki ne onlar vardı ne de ben
Balkanlar kaybolmuştu, gemiler bir sabah boğazdan geçerken
Çamlıca’da beyamcalar dolaşırken, yüreğim yoksunken

Ah bu topraklar aldı kalbimi benden
Direniş ruhlu evlatlar yenişemedi katilere…
Ne de olsa isyandı 1912…