Gurbet, eskiten gurbet, sıla burnunda tüter.
Hasret ile beklenen mis kokulu mektuplar.
Hasretlik dayanılmaz, özlem ölümden beter.
Harf harf hasret yüklenen mis kokulu mektuplar.
Kimi gözyaşı döker kimi verir öpücük,
Bebek eli çizilir, parmaklar küçük küçük,
Hemen cevap bekliyor ana baba ve çocuk,
Derin derin koklanan mis kokulu mektuplar.
Ekmek parası için, gurbete açılanlar,
Sevda odunda yanıp, dağılıp saçılanlar,
Sevgiliden habersiz aklını kaçıranlar,
Yastık altı yoklanan mis kokulu mektuplar.
Düğünde derneklerde hep göz göze gelinir,
Duygulu bakışlarla ne yürekler delinir,
Kâğıt kalem alınır ilan-ı aşk edilir.
Aşklarıyla aklanan mis kokulu mektuplar.
Her harfi, her satırı, evlat kokar, can kokar,
Sevgililerden gelen cevap heyecan kokar.
Bazen tehdit içerir her tarafı kan kokar,
Zor hayata diklenen mis kokulu mektuplar.
Mektup denen nesneyi bir zarf bir kâğıt sanma!
Ne aşklar, ne sevdalar vardır onda, aldanma!
Hasretler ve özlemler mektupla bitmez, kanma!
Sandıklarda saklanan mis kokulu mektuplar.
17.02.2006/ Samsun
İbrahim CoşarKayıt Tarihi : 17.2.2006 19:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her cümlesi gurbetin kahır ifadesi.
Uçu yakılmış mektuplar
Sigara yanığı mektuplar
Üzerine bebe eli çizilmiş mektuplar.
Sahibinin eline bir aydan evvel ulaşmadığı için yıllarca saklanan mektuplar.
Ne güzeldi o günler.
Mektup bir kültürdü, yitirdik.
Teşekkür ediyorum.
TÜM YORUMLAR (1)