Şüpheyle, tereddütle adını andığım an;
Suçlu görüp kendimi, kendim mahkûm ederim.
Senden başka birine gönlümün yandığı an;
Suçlu görüp kendimi, kendim mahkûm ederim.
Yalan katmam aşk denen o tertemiz duyguya,
Düşürmem can bildiğim canlarımı kaygıya,
Kendi hatalarımdan bitecekse bu rüya,
Suçlu görüp kendimi, kendim mahkûm ederim.
Varsın olsun hasretin yorgun kalbimde çile
Gül kızar mı kendine âşık olan bülbüle
Unutursam yar seni en son nefeste bile
Suçlu görüp kendimi, kendim mahkûm ederim.
Gözlerin bakışından mutluluk duymuyorsam
Sevdiğimin kalbini kalbime koymuyorsam
Hasreti bu sevdanın içinde saymıyorsam
Suçlu görüp kendimi, kendim mahkûm ederim.
Coşari duymak ister gönlündeki çağrıyı
Sabır taşı dindirmez aşk denilen ağrıyı
Vuslata giden yolda bulamazsam doğruyu
Suçlu görüp kendimi, kendim mahkûm ederim.
Kayıt Tarihi : 5.7.2016 10:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!