3. Kitap "Çizginin Öteki Yüzü" - Dönüşüm

Avare bir buluttum, kapıldım rüzgârına,
Kasırgayla devrilmez dağları devirdin aşk.
Erdirdin su yeşili gözlerin baharına,
Isırganı gözümde, sümbüle çevirdin aşk.

Ben bende değil iken, ben oldum ateşinle
Hasretten yana yana, kavruldum ateşinle
Tarumar oldu gönül, savruldum ateşinle
Bende var olan seni, meçhule çevirdin aşk.

Karıncaydım, nuruna karşı pervane oldum
Toprak oldum yarıldım, suya divane oldum
Çözüldükçe gizemin, dilde efsane oldum
Beni derviş elinde keşküle çevirdin aşk.

Yar için can vereni, canından bezdiren kim?
Ferhat’a dağ deldirip, Mecnun’u gezdiren kim?
Ağlayan gözlerimden gözyaşı sızdıran kim?
Huzur bahçesi ömrü, müşküle çevirdin aşk.

Kırk yılda çıkarmadın bir hasretin kırkını,
Harabeye döndürdün şu gönlümün barkını,
Bir damla gözyaşıyla değirmenin çarkını,
Vira bismillah deyip aşk ile çevirdin aşk.

Ağlarsın, anlatsalar aşığı neylemişsin,
Yar gönlünden uzakta biçare eylemişsin,
Kalemimden damlayıp şiirler söylemişsin,
Sen lal olmuş dilleri, bülbüle çevirdin aşk.

Sevmek mi sevilmek mi, hangisi en mühimi,
Severken terk edilmek, beklemek en vahimi,
Nemrut’un ateşinde yakmazken İbrahim’i,
Beni yar hasretiyle, kor küle çevirdin aşk.