3. Kitap "Çizginin Öteki Yüzü" - Bir Dev ...

Ben babamı kaybettim, acısı yürek dağlar
İnciler yağdıran kalp gece gündüz kan ağlar
Gülmesin bundan gayrı gözler yasa bürünsün
Sağ iken kıymetini bilmeyen can sürünsün

Gözümde dev çınardı, asla devrilmez derdim
Babam dediğim devi bu gün toprağa verdim

Çok zaman sert yürekti, sertlik korurdu taşı
Sert kayalar yumuşar görünce gözde yaşı
Babamın gözlerinde adamdım ben aslandım
Yine de her korkuda gölgesine yaslandım

O olunca hiçbir şey korkutmaz beni derdim
Babam dediğim devi bu gün toprağa verdim

Sözü senetti onun, gittiği doğru yoldu
Derdi ellere değil kendine ağrı oldu
Bağrına yaslanılan babadır seslenilen
Limandır sığınılan, deryadır beslenilen

Hürmetim çok, sevgimi kat kat önüne serdim
Babam dediğim devi bu gün toprağa verdim

Ne yere ne de göğe sığmaz, sığamaz derken
Toprak yuttu bir devi, ölüm her yaşta erken
Bütün dostların burda, dönelim ver de destur
Sanma sensiz kalanlar seni bir gün unutur

Ondan bir gün şikâyet ettim ise namerdim
Babam dediğim devi bu gün toprağa verdim

Ne çare bitti ömür, gördük ölüm gamını
Mevla’m nasip eylesin şefaat makamını
Vaka, Allah emridir, bir ölüm vakasıdır
“Baki kalan hoş seda”, beka Hak bekasıdır

Coşari der yokluğun yangınında göverdim
Babam dediğim devi bu gün toprağa verdim