Mışıl mışıl uyu sen yar.
Daha sabaha çok var.
Sensizliğin nöbetindeyim,
Güneş ufuktan doğana kadar.
15.11.2009/ Erzurum
04.10
Kayıt Tarihi : 10.11.2009 18:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
SENSİZLİK bir garip hüzün çöker insana el ayak çekilince tek başına kalırsın dünyada etraf sessizleşince inan bu ev alışamadı hiçbir zaman sensizliğe şimdi sensizlik oturuyor kalkıp gittiğin yerde yalnızlığa elbet alışır bedenim yalnızlıkla belki de başa çıkabilirim çok zor gelse bile yaşar öğrenirim sensizlik benim canımı acıtan bir derin korku düşer ruhuma duvarlar seslenince karanlık oyun oynar aklıma gölgeler dans edince inan bana alışamadım hiçbir zaman sensizliğe şimdi sensizlik dolaşıyor çıkıp gittiğin bu evde
TÜM YORUMLAR (3)