29 Kasım,soğuk bir kış günü dünyaya daha dünya nedir bilmeden gözlerimi açmışım ve ardından ağlama sesleri mutluluktan akan gözyaşları diye devam eden bir süreç var ta ki yirmi bir yaşıma kadar.Evet bugün geçen yirmi yılın hepsini tek tek film şeridi gibi gözümün önünden geçirip ders alma vakti benim için.Her yıl yaptığım gibi.On sekiz yaşımı heyecanla beklediğim günler aklıma geliyor da açıkçası büyüyor olduğumu hiç bu kadar hissetmemiştim.Yaşım gereği duygularım da karışık,mutlu olduğum zaman ile üzüldüğüm zaman arasında bazen hiç zaman olmuyor.
Bugün itibariyle sevdiğim herkes yanımda,yarını bilmiyorum.Yarını görememek değil mi zaten bu günleri özel kılan...
Duygularımın yoğunluğunu kelimelerime dökmek bana da bazen zor geliyor ama şunu söyleyebilirim ki yaşamak bir seçim olsaydı seçmezdim,seçim olmadığı için ben de yaşamayı seçiyorum...
29.11.2021
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta