tam seninle karşılacaktık ki
ikimizin son kez bindiği
bir otobüs geçti aniden aramızdan
yolcu ikimizdik
sıçratarak ayağıma boşunalığı
ve sonra karşı kaldırımda gittikçe
büyüdü şehir kaybolduk
yabancı ikimizdik
insan yalnız kaldığında mutlu olamıyor
ama hep yalnızı
konuşamayan ikimizdik
üstelik bir de düşlediğim
hatta çarpıştığımız
veya köşe başlarında karşılaştığımız
çıkamadığımız elele sokakları
ne halt ettik ikimiz
çıkmazlar yapıp
ya mutluluk ikimizdik
ya da mutsuzluk sanırız
ikimizi
Kayıt Tarihi : 15.3.2019 21:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!