23 Nisan Şiiri - İrfan Kurşun

Bu gün yirmi üç nisan
Neşe doluyor insan.

İşte böyle şiirler okurduk ilk okul çağlarında
Aslında ben her yirmi üç nisanda
Kürsüye çıktığım zaman
Babamın dahi çocukluğunda okuduğu
Modası, yüz sene
Bin sene
On bin sene evvel geçmiş
Şiirleri okumak istemiyordum.
Her mikrofon elime tutuşturulup
Aman oğlum
Kaymakam bey burada
Bağıra bağıra oku dendiğinde
Yirmi üç nisana ait şiirler değil
Sana yazdıklarımı okumak istiyordum
Çünkü ben yirmi üç nisanı değil
Yalnız seni seviyordum
Ve yalnız seninle neşe buluyordum
İşte bu sözcükleri
Deliler gibi bağırmak, haykırmak istiyordum
Kaymakam beyin huzurunda
Kaymakam dediğime bakmayın öyle
Kaymakamlık makamı
Bizim oralarda padişahlık makamı gibi bir şeydir
Ne vakit kürsüye çıksam
Tam karşımda
Sultanımız, efendimiz, kaymakam beyi görüyordum
Oysa sultanın gözlerinin içine bakarken bile
Saltanatına zerre kadar kıymet vermiyordum
Gözlerim kaymakamın ardında duran kırmızı kurdelalı Nurum’u arıyordu
Ve o âli makamda seni görüyordu
Hep dilim tutuluyordu
lâl olası dilim
Ben hiçbir yirmi üç nisanda
Seni seviyorum diye haykıramadım
İlçe meydanından halka.
Oysa aylar evvelinden
Sözlerimi ezberliyordum
Buna rağmen yirmi üç nisanda
Ancak günün şiirini okuyabiliyordum
Bu gün yirmi üç nisan
Neşe doluyor insan
Ben yirmi üç nisanı sevmiyordum
Arkadaşlarım doktor, mühendis, polis olmayı isterken
Benim geleceğimi süsleyen şimal yıldız sendin

II.

Benim çocukluk, gençlik ve dahi yaşlılık hayalim sendin
Aslında seni istemek
Türkiye’ de astronot olmaya istemek gibi bir şeymiş
Ama ne yapayım çocuktum
O kadar derin düşünemiyordum
Ülkemizin ilkel bir çağda yaşadığını da kabullenemiyordum
Bana göre sen benim
Bende senin olursam çağ değişirdi
Olmadı, belki de hiç olmayacak
Çocukluk hayallerimin katili olmaya devam edeceksin belli.
İnanır mısın gözlerine her baktığımda
Bir bebeğin saflığını görürdüm
Hiç aklıma gelir miydi kan içici olduğun
En ağrıma gidende
Seveninin kanını içmeye yeltenmen
Biliyor muydun o kanda ki alyuvarlarda senin için atıyordu?
Ey çocukluk hayallerimin katili
Tüm arkadaşlarım muradına erdi
Hasan mühendis oldu
Ahmet doktor
Ali ise polis
Bir ben kaldım dileğine eremeyen
Bir ben kaldım boynu bükük
Ve bir ben kaldım hayallerini mahşere bırakan
Oysa yirmi üç nisanın üzerinden
Tam yirmi üç yıl geçti
Sen benim olmadın
Büyüklerimiz derlerdi
Çocukların dilekleri kabul olur diye
Yalancı büyüklerim
Artık büyüklerimi de sevmiyorum
Beni nasılda kandırdılar
Kaç yirmi üç nisan geçti aradan
Hayallerime mani perdeyi kaldıramadılar...