23 Nisan Şiiri - Oğuz Karabulut

~23 NİSAN~ (6+5)

Akıl çehresinde, parladık bizler;
Çattık hep güneşe, kaldı pak izler;
Heybeti vardıran, güneşi izler;
Semadan çağlıyor, 23 Nisan.

Egemenlik dedik, koştuk zafere;
Kartal gibi konduk, vardık sefere;
Gerçekleri bize, verdi hür insan;
Durmadan bağlıyor, 23 Nisan.

Hakikat güneşi, gözlere vardı.
Şefkatli dizeler, sevinci kardı.
Gençliğin mazisi, yılları sardı;
Edadan ağlıyor, 23 Nisan.

Korkuyu, kasveti, tez unutturan;
Çatık gözle bakan, ayı tutturan;
Geleceği gence, şen avutturan;
Atamdan geliyor, 23 Nisan.

Vakti unutturup, dermana atan;
Körpe bedenleri, sevince katan;
Sahte bakışları, denize batan;
Yollardan görüyor, 23 Nisan.

Denizi karayı, gözü karayı;
Bir mavzer edipte, sisli yarayı;
Gökkuşağı eden, bulan arayı;
Kollardan yürüyor, 23 Nisan.

Yeni nesil haydi, koşun yollara,
Kendinizi atın, kinsiz kollara;
Bu hür bir zaferdir, güzel kullara.
Yıllardan türüyor, 23 Nisan.

Bir fidandı Oğuz, köktü cüdaya;
Usul bir gölgeydi, çöktü sedaya;
Bir bilmece sordu, her bir veda ya;
Simadan parlıyor, 23 Nisan.

~Oğuz KARABULUT~
05.16
23.04.2011