23. kez Şiiri - Muhammed Bozkurt

22 kez sevdim seni...
23 sayısı benim için ayrılığın simgesi oldu.
şimdi kalbimde kurup döşediğim o hüznün yeri,
o antimutlu mekanda bırakışların, EVET!
beni gece üstü -bir aralar- gün yüzlerinde
bırakıp gidişlerin kol geziyor.

ANNE diye sesleniyorum geceye...
en derinlerde bir yerlere. BİLİNMEZLİĞE.
Hayalleri yıkmakta, yakmakta günah sayılmaz mı?
diye yarı nihilist yarı hüzün içeren sorgulamalarım
Tanrıya ve Anneme.
Duygulanıyor
Hallarıma
küçük bram.

Doğu dağlarına tutunur oldu,
kimileri elmalara yeşil,
kimileri al yazmalara...
Dedem ninemin yaşanmışlık dolu yüz ve el kırışıklıklarını
-bile-
özler oldu.
Toprağından tesbihler dizdi naamazlık.
TANRI ANLAR MI HİÇ TATMADIĞI BİR DUYGUDAN?
diye kızar oldum baka baka dedeme
fakat yüreğimin derinlerinde -kıyamadan-

Ya ben ne yapacağım
gördüğüm ve
var olan her bir hüzün
ve ölüm kokan dünya yığının altında...