Kurt ağızıyla beslenen şehir ise
Her köşe başında merhamet elçiliği yapan hayat okulu vasıfsızları
Tazecik ölüyü güldüreceksen bitkince
Toprağına kümeler halinde çiçekler çörekle
Gözleri açılmamış güvercin yavrularını
Anne olmadan önce yavrusu gibi sevdi
Kadına işaret gerekmez ya
Bir de tufan dolusu çocuklar emzirdi
İyi akşamlar demeden önceydi
Arkamdan gelirken beni sevdi
Üşüyen karanlığı yavaşça ezerek
Bir tutam 22. yüzyıl anneliğiyle beslendi
Ne öğretirsen o seviyede anlam kısalır
Profesör gibi şair de mantığı eşeleyerek çürür
Eh önlerinden kibirli bir çocuk da dünyaya tükürerek yürür.
Kayıt Tarihi : 20.5.2016 16:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yavru, kadın, otobüs, karanlık.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!