22 Temmuz Bestesi Şiiri - Esma Özdemir

yaz geceleri balkonda
sımsıcak
gözlerine karşı gözlerim
ay ışığında, yollarda
düşlerim kayıyor
yıldızların kuyruğunda, uzaklara...

çok uzaklarda, ışık selleri arasında
memleketimin derelerine akıyor özlemlerim
çoğalıyor bir anda;
ne güzel günlerdi onlar;
ne güzeldi, çocukluğum
şırıl şırıl umutlarım! ..

kim aldırırdı yoksulluğa, urbasızlığa!
ayağında, naylon pabuç
aklın, havalarda...

hayallerin vardı, kocaman
hayallerin; dağlardan büyük!
bir masal ülkesiydi köyün
ve, masallardan güzeldi düşlerin!

bilirdin; coşkularının altında akardı bütün ırmaklar
bilirdin; sen yürürsen yeşerirdi topraklar
diktiğin fidanlar boyunu aşardı
minicik ellerinle
büyüttüğün kuzular, oğlaklar gibi, yine!

istesen, dokunabilirdin göğe;
henüz kızgınlaşmadan gizlenseydin
şafaktan önce, yüksekçe bir tepeye
istesen, güneşi bile tutardın ellerinle!
vaktinde geçmiş olsaydın
ebemkuşağının altından
bir sini börekle
istesen, çoktan oğlan olabilirdin;
söylemeseydi ninen
kızların daha şanslı olduklarını onlardan
ve, kelebek donunda, rengarenk
dolaştıklarını kırlarda
şarkı söyleyerek..!
hatta, istesen
aşık bile olabilirdin o yaşta;
haziranda çıkınca yücelere
yaylalarında...

ah işte, onüçünde olmadı da
bile bile sanki, bugünü bekledin!
daha önce, sanki hiç aşık olmadın;
böyle, salya-sümük
çocuklar gibi, umursamaz...
çocuklar gibi şımarık, işte!
ya da ilk, o değdi ellerine
ilk, onun gözleri dokundu sana
ilk, o ağlattı seni
öyle mi?

gönlüm...
işlenmemiş mücevher gibi şimdi! ;
öyle şaşkın
öyle acemi
öyle perişan ki!

sıcak yaz geceleri, balkonda
ay ışığında, gözlerine karşı
gözlerim, dalıyor uzaklara...

uyutmuyor, sabaha kadar
sevgilim inan
sivrisinek vızıltısında
sana bestelediğim aşklar!