22 Ölüler Hırçın Dirilir3

Dedik ya ey muhterem kari, “... Bu şiir esrarlı yerlerin sırrını açıklar. Burada yazılanları okurken sana yakın olanlardan başka hiç bir insan varlığının seni görmesine müsaade etme. İçine yıldızlı dokumalar gerilmiş bir adaya ya da odaya kapan...” diye... Eee, hadi öyleyse....
(Ölüler kitabı bitiş bab’ı)
(… Hüvel baki, el Fatiha...) yani...

3/:
Ölüler uysal ölür amma...
Unutma ki hırçın dirilir sevdügüm.
Onun için yarılır orta yerinden dağlar.
Bundandır Haydarabad Nizamının kan ve bulut hönkürmesi,
Hayrettin’in hayret etmesi bu nedenledir.
***
Gelmiştir...
Ya toplanıp selam almak zamanı Şeyh Kuşteri’de,
Ya da gark olmak gölgeler ummanına bir çizgi eninde...
Kurulmuştur kozmik zemberekler,
Eller karalı eldivenlerini giyip parmakizi koymamak için,
Ve ölümü bir kehribar düğün ortasında asan,
Uğurlu (belki de uğursuz) kavramlardan örülü darlar...
Hayrettin’in hayret etmesi bu nedenledir
Bundandır yirmi bir bin pare topun hep birden gürlemesi...
***
Bir parça alaz güneşin yirmi beş bin selsiyusundan,
Bir parça da mağma yıllarca üzerinde oturduğumuz,
Ve kendimizin sandığımız yalancı yurdumuzdan,
Bir kimyagerdir agoni,
Harman eder tüm elindekileri...
Ateşle çizilir alınyazısı barut yüzlü beşeriyete.
Hudutlarsa sadece sürek avında soluk soluğa,
Can pıhtılı neşterleriyle ruhsuz cerrahlar,
Bir o yana uzatır safirden dermanını sınırdaki adamın,
Bu yanda kalır baş parmaklar acıyla kıvranarak,
Ve derya tuzlu teri yarasının yüzünden sızan,
Sakin bir öfke kavrar tarihi en ince zamanından,
Yıllar kasis kasis oyar güzergâhlara,
Koşar merhametli analar toz içinde,
Kulakların duymadığı lisanla,
Ardınca hazırlıksız yakalanan evlatlar çığlık atmada,
Meydanları cilalar insanlığın kanları,
Kulakların duymadığı lisanla ağıtlar yakılmada,
Semirir günah, içip uysal anları,
Yönelir iştahlı ateşlerin dil yakan kahvaltısına,
Döner benden yana...
Alır (mı sormayın bana bilmem?)
Güler müstehzi bir antimoral ve hilkate ağlar.
Bir of çeksem yıkılır karlı doruklar…
Hayrettin’in hayret etmesi bu nedenledir.