Anılar insana türlü tuzaklar kuruyor.
Yakalanıyorsun,çocukluğun sıyırılmış diz kapaklarıyla kalkıyorsun o takıldığın paslı tuzaklardan.
Kalkamadığında oluyor,
Bir adım daha atacak cesareti topladığında karşına dikiliyorlar.
Kimseyi uyandırmamak için sabahlara kadar ağrıdan dört döndüğün yatağın hep o soğuk yüzünü seçiyorlar
Korkuların için seni avutacak bir iki cümle duymadığında da rüzgarın uğultusunu babanın fısıldayışına benzetme oyunu oynuyorsun
Beyzanur Ağören
Kayıt Tarihi : 22.12.2022 02:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!