2121 Şiiri - Emrah Cengiz

Canımsın, acı çektiğim gömleğim bilir, ona nakıştır son bakışın.
Gri bir çift göz, hisli bir el, alırım omzumun üstüne hissiz, hissiz bir ağacı.
Ustamsın, ustamın tesbihinden damlar can, sabır olur elde son çekişimde.
Anıya layık bir kin, kuru bir toprak serperim hissiz, hissiz bir toprağı.
Yolumsun, karla kapanan yoluna çık, ondan da  soğuktur son adımın.
Dokunurum sona, sokulur uyurum hissiz, hissiz bir uykuda.