Arifin Düşü Şiiri - Samet Koman

Uyumayı sevmezdi gece olsun istemezdi
Lakin ömrün bir kısmı böylece gelip geçti
Hayat yolculuğunda ayık kalmak imkansız
Karanlığı unutmak mucizeydi, bu dünyada

Yutan fikir tünelinde düşüncede derinleşti
Kaynaklarından nehre oradanda denize aktı
O sonsuz ummanda derinlerde ki bir damla!
Ziyareti çokcaydı aldığı sevgi ise epeyce

Damla deniz olmuştu, sonsuz hız mükemmeldi
Anında doğuda ve batıda, güneşin yanındaydı
Gece, deryada boğularak ebediyen bitmişti
O hızla seyir ederken uykusu da gitmişti

İşte böyleydi hayat; aşamalı engeller aşılınca
Düşlediklerinin ufkunda yol almasını billince
Kalbiyle girdiği her bahçede güller de açınca
Zirveye varıldığında bekleyen düşleri oluyurdu.