Mızıkamda neşeli nota basan tuşeler,
Kırılıp suya düştü ve battı birer birer;
Kaldı geriye yalnız, ağıt çalabilenler...
Parmak uçlarımdaki sızılar hep tazeler...
-Attila Şanbay
Attila ŞanbayKayıt Tarihi : 20.5.2018 18:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
21 Mayıs 1864. Çerkes halklarının anavatanlarından sürgün ve soykırımlarının tarihidir. Çarlık Rusyasının genişleme politikaları gereğince uyguladığı bu vahşet esnasında hayatta kalabilen toplam 1,5 milyon Çerkes, kırık dökük teknelerle topraklarından sürgün edilmiştir. Yaklaşık 500 bin kadarı ise sürgün yollarında hastalıktan, açlıktan, susuzluktan ve çeşitli deniz kazaları yüzünden hayatını yitirmiştir. Ölenlerin naaşları mecburen, teknelerden Karadeniz'in karanlık sularına bırakılmıştır. Bizler hâlâ Karadeniz'den çıkan balıkları yiyemiyoruz... Unutmadık... ***** "Deniz kenarında yedi yıl boyunca duran insan kemikleri vardı. Kargalar erkek sakallarından ve kadın saçlarından yuvalarını kurarlardı. Deniz yedi yıl boyunca insan kafataslarını kıyıya atmayı sürdürdü. Benim orada gördüklerimi düşmanımın bile görmesini istemem." (Dönemin bir tanığından.)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!