Ve ben bir direğin en tepesine dikiliyorum,
Adım sokak lambası.
Ve ben pusulasını kaybetmiş kadın, göğün en esnek koylarına
En geniş vakitlerinde asılıyorum yönümü ararken,
Adım kuzey yıldızı.
Ve ben bir yakamoz parçasıyken deniz yataklarında
Uykusundan uyanıp ala şafağın,
Arka bahçesi geniş adamların
Kuş kalpli kadınlar mezarlığına
Defnediliyor adım.
Adım anılıyor silinmemiş telefon rehberinde.
Görevi solumak olan akciğerlerim
Solarak kana bulanıyor, tüm nefeslerimde Kan kokuyor benim çiçeklerim !
Üç ev değiştirip
Üç el ateş edip
Kalkıyorum dudak payıma ayrılan zamandan.
Silerek tüm izlerini intihar notlarının,
Ürkek bir ağaç gölgesinde sıyırıyorum lekelerimi.
Kan kokuyor benim ellerim !
Bir hüznün uğultusu geçiyor aklımdan.
Onun boşluğu,
Bunun boşluğu derken,
Uçurumlar dizilirken
Bir tokat inerken bulut yanaklarıma
Güvercinler ağlıyor gözlerim.
Sarıldığım adamlar geliyor aklıma.
Üşüyor göğüs kafeslerim !
Rıza Çelik
Kayıt Tarihi : 8.7.2017 19:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!