Ömrümüzden bir parça alıpta gidiyorsun,
Ne acılar yaşattın sen buna ne diyorsun.
Bir çok kötü anıyla doldurdun heybelerin,
Bilmiyorum bizim mi yoksa senin kaderin.
Tam üç yüz altmış beş gün rahat nefes almadık,
Korku dolu günlerle hülyâlara dalmadık.
Evler eşyalar bile anlamını yitirdi,
Güzel olan ne varsa bizden alıp götürdü.
Elbiseye çantaya artık gerek kalmadı,
Bunca yıllık hayatta böyle bir şey olmadı.
El öpmeyi unuttuk yumruklar tokuşuyor,
Bî çare dir insanlar uzaktan bakışıyor.
Camiler cemaat'siz Kabe'miz garip kaldı,
Mevtâlar garip gitti yürekte tahrip kaldı.
Analar Babalar da evlatlar' a hasrettir,
Soruyorum ben sana bu nasıl musibettir.
Kapandık hanelere biz bu işe şaşırdık,
Ekmeğimizi bile hep kendimiz pişirdik,
Sende gelen bayramlar hepsi de buruk geçti,
Gönüllerimiz taştı kalbimiz kırık geçti.
🥀
Birde şöyle bakalım bu işin ahvâline,
Ağzı olan konuşur ne gelirse diline.
O dilsiz hayvanlara yapılan işkenceler,
Saymakla tükenmiyor yapılan tüm zulümler.
Nerde insan hakları hani nerde insanlık,
Seyirciyiz zulüme bumudur müslümanlık.
Toplum yaptıklarını şöyle bir düşünmeli,
İnsan önce kendini sonra haddin bilmeli.
Kimbilir gariplerin belki tutmuştur ahı,
Bütün dünya bir olduk sana sardık günahı.
Şimdi veda vaktidir haydi git güle güle,
Pek çok günahın aldık hakkını helâl eyle.
Kayıt Tarihi : 27.4.2024 06:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)