2020 Şiiri - Kenan Adsaz

Uzuyor günler,
Geçmiyor belki de;
Dışarda bir ölüm nöbeti,
Içerde tuhaf bir mahkumiyet...

Ve bitmez voltalar,
ve dinmeyen bir telaşla
Bir acayip senede,
Bir acayip karmaşadayız...

Zordur şahidi olmak
bu günlerin;
Dolanmış acılar birbirine,
Bir boğumluk nefes ile
Kaçıncı iç çekiş,
Kaçıncı erteleniş
Bilemedik,
Sayamadık ki...
############
2020...
Öyle bir yıl ki;
Ölüme gebe,
Acıya kardeş...

(Erva'ya...)
Bir çocuk var bir tarafta;
Aylan gibi...
Savaştan kaçan,
Üşüyen
Ve soğuğa teslim olan...
Adı Erva...
Karanlığın,
Korkunun
Ve savaşın şehidi...
Adı Erva;
Görmedi sabahı
O güzel yüzü,
Görmedi güneşi,
Göremedi...
Affet Erva,
koruyamadık seni
Gittin sende,
Tıpkı Aylan gibi...
Affet...
#############
(Van/Bahçesaray Çığ)
Bir çığ düştü içime...
De ki memleketimdir
Ölüm nöbetine kalanların
ve o soğuk şahadetin
acısıdır şimdi içimi soğutan...
Geçmiyor bu nöbet
Ve ben üşüyorum bekledikçe,
Ve ben üşüyorum
siz orada
sahipsiz kaldıkça...
Üşüyorum...
#############
2020...
Yetmiyor hafızam
Ve kaldırmıyor yüreğim;
Ben acıdan yoruldum,
Acı yorulmadı benden...

zordur kışın depremi yaşamak,
evinden olmak ya da ailenden...
zordur koca bir adada
yangına kalmak,
zordur küçük bir botta
mülteci olmak,
karşıya geçmek
hele çocuk olmak zordur...
Ve zordur bir hastalığa
çaresiz kalmak...
Zordur, zor... K. Adsaz