Aklıma geldikçe olurum duman!
İki Temmuz günü darlanırım ben
Nesilden nesile tüter bu duman
Yüce dağ başıyım karlanırım ben
Göz yumana bu canice vahşete
Kalkan olanlara kanlı dehşete
Yapanları bağışlayan her zât' a
"İnsan!" demek için zorlanırım ben
Madımak' ta otuz yedi çınarım
Cehalete ışık saçar yanarım
"İyi olmuş!" diyenleri kınarım
İnsanlık adına arlanırım ben
Ey, Allah adıyla aldatan güruh!
İnsan olmayanda hiç olur mu ruh?
Batı da Menderes, Doğu da Çoruh
Kuzeyden Güneye şarlanırım ben
Seni yakan düşsün nara Madımak
Çıkmaz alnımdaki kara Madımak
Bilican içimde yara Madımak
Tutuşur her yanım harlanırım ben
02.07.2020-İst.
Kayıt Tarihi : 16.11.2021 00:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!