Ne kadar da yapışkan bir termiş namus kiri.
Kırk kez kırklanmalarla silinmiyor alından.
Töre denen zalime kul eylerken fakiri,
Kirli kara cehalet damlıyor sakalından.
Bir fidan ki; Yürekte yaşadığı deminin
Gizeminde saklamış bütün kaygılarını,
Hayal iklimlerine gidecek bir geminin
Yelkenlerine asmış, kösnül duygularını.
Tende özlenmişliği fısıldamış ki rüzgâr,
Bekâret kemerini, hınzırca çözüyor ay,
Aşka teslimiyeti günah eylerse ağyar,
Sevene mezar olur, samanlık denen saray.
Bir kalbi durduruyor ilmekteki intihar,
Bir hayat tükeniyor, yüzden yere akarak.
Burun kıvırıp hızla uzaklaşıyor bahar
Ardında onca ölmüş hayaller bırakarak.
Sol yanımı tırmalar, çözülmeyen denklemim,
Gözyaşım, damla damla birikiyor tasamda.
Hüzünle besleniyor benim aciz kalemim,
Mutluluğu çizecek fırça yok mu ressamda.
03.06.2013/Samsun
İbrahim COŞAR
İbrahim CoşarKayıt Tarihi : 3.6.2013 08:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
boyası ressamda ......kibar gül
tebrikler efendim
TÜM YORUMLAR (1)