Bir zemheri soğuğu sardı birden geceyi
İliklerimde korkunç yalnızlık titremesi
Bir kadın, kar beyaza çevirdi bilmeceyi
Hayallerime esmer akşamı sundu sesi
Bir kadın kardan hafif yürekleriyle geldi
Düşündüm su değmeden ıslanmış dudakları
Bir sözü ömre bedel, busesi kalbi deldi
Gözlerim öpüverdi gamzeli yanakları
Bir kadın kar yığını eyledi hasretleri
Dağlar geçit vermiyor yollarsa büklüm büklüm
Doladı ayağıma zamansız gurbetleri
Kaşlarım yere düştü, adımlar süklüm püklüm
Bir kadın kardan hafif adımlarıyla birden
Uzaklaştıkça sessiz, sis çöktü gözlerime
Görünmez bir kafes var aramızda demirden
Değdikçe tuz basıyor en kanayan yerime
Her gece esmer yağar kar bana uzaklardan
Her sabah yeni umut doğar umutsuzluğa
Kelebeğin dileği yağmursu tuzaklardan
Kurtulsun esmer karlar düşmesin mutsuzluğa
04.02.2013/Samsun
İbrahim CoşarKayıt Tarihi : 3.6.2013 07:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!