Canlı köyü denilen yer
On sülale kırk beş hane
Herkes dostluğa pervane
Günler sakin gelip geçer
Köyümün yoktur yokuşu
Her ağacı başka büyü
Güneşte parlarken tüyü
Öter durur incir kuşu
Yıl dokuz yüz altmışaltı
Işık saçıldı köyümde
Okul açıldı köyümde
Aydınlandı tüm karaltı
Önce tütün ile mısır
Sonra sebze, kavak, fındık
Doldu ambar sandık sandık
Ekip durduk yarım asır
Dokuz yüz yetmişti yıllar
Elektrik geldiğinde
Dallara tel değdiğinde
Şavkıyla aydınlandı yollar
Eski evin cumbaları
Rüzgârlardan tırtık tırtık
Antika oldular artık
Gazyağlı cam lambaları
Sokak lambanın altına
Kızlar geceleri gelir
Oyalarla gül çevrilir
Narin parmaklarda kına
Erkekler şehirde esnaf
Dükkânını açar her gün
Kadınlar tarlada güzün
Rızkına ediyor tavaf
Kendini evinde sanır
Köyümüze gelen herkes
Çarşamba’yı bilen herkes
Köyün insanını tanır
Coşari der bezden topum
Anılar ki tülden perde
Canlı köyü denen yer de
Yaşar benim soyum sopum
Kayıt Tarihi : 28.3.2012 18:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!