Suluova Şiiri - Mustafa Ayvalı

Kümbet tepesinde üşürken zaman,
Yedikır gölünde uçar bir kuğu,
Çöl çukura doğru kalkar toz duman.
Esrik rüzgârların ulvi çocuğu!
Niyaz burçlarında aşka devasın,
Ak saçın siyahı Suluovasın.

Emzirir Tersakan kırda ovayı,
Som altından kemer takmış beline,
Yarenler kol kola çeker halayı.
Belli ki uzaktan gelmişler yine,
Zile, Lâdik, Kavak düşte revasın,
Umudun sabahı Suluovasın.

Gün düşer Akdağ’dan bir rüzgâr eser,
Zümrüt gerdanından sineye doğru.
Toprağın aşkıyla yağmur çiseler,
Bir dağ serinliği engine doğru.
Taşra düşlerinde sonsuz bekâsın,
Çağrının segâhı Suluovasın.

Pavlike yolundan Çeltek’e düş’te
Her bir karış tezek kokar gül kokar,
Nihai şiirdir kelâmda, düşte.
Zaman çıkrığında tutunduğum yâr!
Gökçe, Avdan, Seyyit, Gani Babasın,
Ermişler dergâhı Suluovasın.

Parçala parçala bitmez humayın,
Ayşe’nin, Fatma’nın beşiğinde sen.
Akrep kıskacında pas tutmaz mayın,
Şimdi intiharın eşiğinde sen.
Bahtına ram olan küskün sevdasın,
Her mihnetin ahı Suluovasın.

Nedir bilmem bu bendeki beklenti,
Çektiğin yetmedi ey yurdum dayan!
Mümbit toprakların kırılgan kenti,
Delikanlı çağda bak ayan beyan.
Konargöçerine oba, yuvasın,
Gönüller ervahı Suluovasın…

Mustafa AYVALI
Suluova-Amasya