19 Yaş sendromu Şiiri - Şeyma Kıran

19 olduk işte!
şimdiden birileri 'geçmişteki ben'i anlattıgında 'gerçekten mı? 'diye
şaşirabiliyorum
büyümenin ya da yaşlanmanın bedensel bir hadise olmadığıni biliyorum zaten.
ama farkına varma aşamasının bünyede yarattığı derın yaralar; ileriki zamnlarda
yaşlanıyorum diye mızmızlanmamın 'asıl beden sel yönü'
olarak kanamaya başlayacak birgün.
şimdiden geriye bakmalar hayatı ayrımsamalar..
mucizevi bir yönüm olsaydı; herhalde annemın karnında büyümek ısterdım ben.
hiç çıkmadan.belki merak bile etmezdım dışarısını?
zaten abzürt filmlerde de görüyoruz 'işiğa gitme'olayı cok matah bir sey degil
galiba işiği merak etmıstım..içeride yapacak fazla birsey yok.televizyon
internet ya da sohpet edebıleceğin arkadaş..
cahillik işte çıkıverdik! ?
fakat ne önemı war kı?
bunun yerini yadırgamak olduğunu söyleyebiliriz aslında.
içerideyken dişarıyı; dışarıdayken içeriyi merak etmek..
insanlar telaşeli warlıklar!
ya farkında olmadan ölüyorlar ya farkında olup ölüyorlar..
şimdi çıkıp ölmekle yaşamak arasındaki 7 farkı anlatsam..
ki bence pekte bir farkı yok..
-gene aynı noktaya çıkan fakat birbirlerı üztünden geçen iki(kısır döngü) yol! -
ölmek; şimdiden korkutuyor benı.
içimde ya başaramazsam korkusu war.
oysaki kazanıcak kaybedıcek birsey bile yok.
inanca göre cennet cehenem.
warlıga göre; hiçlik!
yaşarkende hiçsin,ölürkende hiçsin.
zaten bir hiçlikten gelmişsin hiçliğe gidiyorsun işte!
bence insanoglu yazıyı o yüzden keşfetti!
inanmiyorum hesap tutmak için,sümerlerin bulduguna.
iki çentik atardın gene hesap tutardın.
insan paylaşmalı.paylaşarak çoğaltiyoruz kendimizi.amaç bu çünkü!
etrafta deste deste hiççikler..
birlikte 'hiç'olmakta önemlı oluyor çünkü.
bence insanoğlu yazıyı anlatmak için buldu.doğaya,kutsal warlığa
bir 'hiç'olmadığını kanıtlamak için..
yazıyordu,anlatıyordu,düşünüyordu,üretiyordu,tüketiyordu..
bu kadar çok şeyi yapabilen bir warlık nasıl 'hiç'olabilirdi ki?
tamam! belki kutsal warlığın yanında bir hiçti!
gökten su indiremiyor yerden patases fışkırtamiyordu ama
tebaasında kaç öküz war,tarlada kaç insan yaşar,ambarlar dolumu?
5 çocuklu hüseyin efendi 2 torba arpayı ne yaptı? gibi soruların cewabını bilirdi..
oda kendı içerisinde bir güçtü.
yazar..
yazabilir.
anlatabilir we yanlızca aklını okuyan ya da harflerı çözen onu anlayabilir.
belki öğretilmeseydi bize böyle yazmak,her anlatabilen,kendini kagida dökebılen
önemli bir insanoglu olurdu..
biz hiç'lerin gözünde kutsal warlıga daha yakın bir yere yerleştirirdik onu.
ama insan bu.
paylaştıkça çoğalacak.e hadi yazdı!
okuyan yok! anlayan yok!
kimse bilmezse ne yazdığını; nasıl önemlı olurki ne yaptıgın? ?
insanoglu paylaştı,geliştirdi,herkeze öğretti,çoğaldı,büyüdü,kitaplar yazdı
derdini anlattı,anlattıkça dahada buyudu dahada anlattı..
peki ne oldu?
bu ölümlü dünyada ölümsüzleşti.
o yüzden yazdığim 'hiç' olmasın diye diye saklayacağim bunu..
19 olduk işte!
bilsin insanoğlu..