Ümidimi kesmişim, ön koltuklar boşalmaz,
Daima dolu olur, oturansa hiç kalkmaz…
Bu koltuklar yüksekte, manzarası bile var,
Üstelik resmiyeti, konfor verecek kadar…
Bu fark mı edilmiş de herkesçe anlaşılmış,
Zaten otobüs dolu, rağbet daha da artmış…
Ön doluysa oturmam, arkaya ilerlerim,
Otobüs boş da olsa ayakta dikilirim…
En ön koltuk havalı, yedi yıldır binerim,
Gidiş ve gelişimde, bindikçe eğlenirim…
Bu şiirimden sonra, ön koltuklar boşalmaz(!) ,
Binenler aydınlandı, oturanımız kalkmaz…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 1.7.2014 01:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!