Şu kapı önündeki orta hatta olandan,
Hani üç numaralı koltuk konumlarından…
En sevdiğim yerdendir geçmişi anımsatır,
Burada mümkün değil oturan olacaktır…
Herkes orayı seçiyor, şahsıma denk gelmiyor,
Boşsa oturuyoruz, başka yer kurtarmıyor…
Mesele bunlar değil ta geçmişe ziyaret,
Geriye ket vurma ya da bir tür işaret…
Ne ilkel düşünürüm, bu utanılacak hâl,
Neyse okumuyorlar, etsen de topluma mal…
Şahsım ki çok mahrumdur meşguliyetlerinden,
Ya da başka bir çeşit toplumsal çevresinden…
Hayat ki monotondur evde zaten kimse yok,
Üç beş kedi ve köpek moral ihtiyacım çok…
Tatil dersen yapmayız gidecek yerimiz yok,
Hâl hatır soranımız selam verenimiz yok…
Şahsımız pek sevilmez samimi zannedilmez,
Yüz ifademiz yanlış kimseye güven vermez…
Ta küçüklükten beri biz buna alışmışız,
Şahsım ki pek üzülmez çok normal karşılarız…
Bayram günü de olsa kapımız hiç çalınmaz,
Aldığım tatlılar ki kimseye nasip olmaz…
Bekârlıktan mı olsa birçok şeyden yoksunum,
Hiç duyarsız kalmadım yine de çok mutluyum…
İşte bu en ön koltuk çok şeyi hatırlatır,
Sanki salonda gibi geçmişi hep yaşatır…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 4.11.2014 01:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!