18 Nisan Şiiri - Seyfettin Bilal Özlük

Koşarak gelmiştin askere gideceğim gün
Herkesten önce sen sarılmıştın boynuma
Tuhaf gelmişti millete inanamamışlardı
Senin bana bu kadar değer verdiğini
Sayılı günlerde annem, babam olmuştun
Sonunda beraber sayıp bitirmiştik...

Duymadan sesini yatağıma uzanmazdım
Gündüzleri de yanımdaydın
Kahvaltımda çayımı zorla içirirdin
Kanıma işleyen tein olmuştun farkında değildim
Umursamaz kimseye sen varsın ya derdin
Geceyi gündüze beraber ulaştırırdık...

Sevinçlerimizi abartır, hüzünlerde sarılır saatlerce ağlardık
Herşeyin olmuştum sende herşeyim olmuşsun farkında değildik
Gölgelerimizi bile tanıyabiliyorduk
Diş fırçamın rengi bile aynıydı biz beraberdik
Tükettiğimiz uykuların rüyaları farklıydı sadece
Ölümü bile beraber düşlerdik...

Doğum gününde sevgilinin unuttuğu benim sana aldığım
Kırmızı güllerle geleceğim sana
Açarmısın kollarını sarılırmısın eskisi gibi boynuma
Çünki seni çok özledim
Bırakıp gittiğin günden bu yana sesini arıyorum
Hasretlerimizi bile bareber yaşatmıştık...

Söz vermiştik ya ağlamak yok diye
Sen 18 Nisanda sözünde durmadın gittin
Bende sözümden dönüyorum ve ağlıyorum şimdi
Konuşacağım ağladığımda bana küstüğünü bildiğim halde
Ve sen yine susacaksın
Ben yine mezar taşınla konuşacağım 3 yıldır yaptığım gibi be kardeşim...