17 Yaşımsın Şiiri - Suat Kayis

Sen benim,
Onyedi yaşımsın.

Yürüdüğüm yol,
Elimden tutanım sın,
Hayalini kurduğum geleceğin.

Sen benim,
Onyedi yaşımsın.

Büyüdüğüm sokakların,
En güzel manzarası.
Gönlümün ortasında gam yüküm.
Sen.....
Bilmesini en çok istediğimsin.

Sen benim,
On sekiz yaşımsın.

En heyecanlı yıllarım,
Kanımın en hızlı aktığı vaktimsin.
Yüzümde ki,
En büyük tebessümün sebebi.
Yaşanmasını istediğim,
En güzel mutluluk,
Ömrümdeki en büyük hakikatsin.

Sen benim,
On dokuz yaşımsın.

Rüzgarım,
Nefesim,
Bu cana kan olan yanımsın.

Sen benim,
Yirmili yaşlarımsın.

Yanında büyüdüğüm,
Gölgesinde güçlendiğim,
Tuttuğunu kopartmama,
Sebep olansın.
Beni ben yapan,
Hayatın kendisisin.
Sen benim,
Yılmaz,
Yorulmaz kahramanım.

Sen benim,
Otuzlu yaşlarımsın.

Uslanmış, durulmuş,
Sessizliğe bürünmüş.
Bir yanım da,
Eksikliğini hissettiğim,
Hayatın her karesine yetemediğim,
En deli sevdam belki de.

Sen aslında benim en çok,
Otuzbeş yaşımsın.

Saçlarına aklar düşmüş,
Yüz hatları kırışmış herşeye inat. 
Yaşamaya çalışan bensin aslında.
Hayat,
Ne kadar üstüne gelirse gelsin.
Düştüğü yerden,
Tek başına kaldıransın.

Sen benim en çok,
Kırk yaşımsın belki de.

Yaşadığın hayat içinde,
Kocaman yıllar sığdırıp,
Dünyaya sığmayan tarafsın.
En çok da öfken buna işte, 
Gecenin en güzel sabahısın.
Doğan en güzel güneş hatta,
Anlamsız manzaralara doğan kim bilir.

Sen benim,
Kırk beş yaşımsın.

Daha ne kadar yaşayacağını bilmeden,
Yaşamaya çalışan,
Ömrümün en güzel yıllarısın….

Sen benim aslında,
Hayatta geri kalan,
Son zamanlarımsın.
Daha ne kadar yaşayacağım,
Belli olmayan.....