Günsüz bebeklerimiz doğmamış gibidirler,
Daha anne karnının özlemini çekerler…
Bu bebekler çaresiz yaşam hakları vardır,
Doktorlar, hemşireler emek harcayacaktır…
Solumak isteseler oksijen ağır gelir,
Dolaşımları aksar mikroptan etkilenir…
Beslenmeleri zordur süt bile içemezler,
Ele avuca sığmaz nazik bedenliler…
Saniyeler önemli dualar dilden düşmez,
Saatler dahi geçse zaman hiç ilerlemez…
İlaçlar zehir gibi iğneler acı gelir,
Derileri çok ince ümitler bitmemiştir…
Bir gün büyüyecekler sonra gelişecekler,
Rab’bin takdirleriyle birden serpilecekler…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 24.2.2015 01:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!