17 Eylül
Öğrendiğim gün hayat durdu adeta.
Bana verilen candan hesap sordum Allah'a.
Yeniden oradaydım, Kaldırımların üstünde.
Kimse neyin var demedi düşüp üstüme.
Tam o an hissetmeye başlarsın işte,
yaşadığını hissetmeye.
Havanın kokusu daha güzel gelir.
Sanki hiç solumamış'sın gibi
Dipsiz bir kuyuya düşersin,
Aşk çiçeklerinin kokusu daha güzel gelir.
Hevesle koşarsın yanlarına,
Sanki hiç koklamamış'sın gibi.
Ve tekrar bakış atar sana.
Kelebekler neredesiniz?
Yeniden ümitlenmeye çalışırsın,
Sanki sonunu bilmiyormuş gibi.
Kayıt Tarihi : 8.4.2023 21:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Baran Erdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/04/08/17-eylul-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!